Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вяшча́льнік

‘істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяшча́льнік вяшча́льнікі
Р. вяшча́льніка вяшча́льнікаў
Д. вяшча́льніку вяшча́льнікам
В. вяшча́льніка вяшча́льнікаў
Т. вяшча́льнікам вяшча́льнікамі
М. вяшча́льніку вяшча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшча́льнік

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяшча́льнік вяшча́льнікі
Р. вяшча́льніка вяшча́льнікаў
Д. вяшча́льніку вяшча́льнікам
В. вяшча́льнік вяшча́льнікі
Т. вяшча́льнікам вяшча́льнікамі
М. вяшча́льніку вяшча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяшча́льны вяшча́льная вяшча́льнае вяшча́льныя
Р. вяшча́льнага вяшча́льнай
вяшча́льнае		 вяшча́льнага вяшча́льных
Д. вяшча́льнаму вяшча́льнай вяшча́льнаму вяшча́льным
В. вяшча́льны (неадуш.)
вяшча́льнага (адуш.)		 вяшча́льную вяшча́льнае вяшча́льныя (неадуш.)
вяшча́льных (адуш.)
Т. вяшча́льным вяшча́льнай
вяшча́льнаю		 вяшча́льным вяшча́льнымі
М. вяшча́льным вяшча́льнай вяшча́льным вяшча́льных

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

вяшча́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вяшча́нне
Р. вяшча́ння
Д. вяшча́нню
В. вяшча́нне
Т. вяшча́ннем
М. вяшча́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вяшча́ю вяшча́ем
2-я ас. вяшча́еш вяшча́еце
3-я ас. вяшча́е вяшча́юць
Прошлы час
м. вяшча́ў вяшча́лі
ж. вяшча́ла
н. вяшча́ла
Загадны лад
2-я ас. вяшча́й вяшча́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вяшча́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́н

‘істота’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяшчу́н вешчуны́
Р. вешчуна́ вешчуно́ў
Д. вешчуну́ вешчуна́м
В. вешчуна́ вешчуно́ў
Т. вешчуно́м вешчуна́мі
М. вешчуне́ вешчуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́н

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяшчу́н вешчуны́
Р. вешчуна́ вешчуно́ў
Д. вешчуну́ вешчуна́м
В. вяшчу́н вешчуны́
Т. вешчуно́м вешчуна́мі
М. вешчуне́ вешчуна́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́нка

‘жанчына’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяшчу́нка вяшчу́нкі
Р. вяшчу́нкі вяшчу́нак
Д. вяшчу́нцы вяшчу́нкам
В. вяшчу́нку вяшчу́нак
Т. вяшчу́нкай
вяшчу́нкаю		 вяшчу́нкамі
М. вяшчу́нцы вяшчу́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́нка

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вяшчу́нка вяшчу́нкі
Р. вяшчу́нкі вяшчу́нак
Д. вяшчу́нцы вяшчу́нкам
В. вяшчу́нку вяшчу́нкі
Т. вяшчу́нкай
вяшчу́нкаю		 вяшчу́нкамі
М. вяшчу́нцы вяшчу́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяшчу́нна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
вяшчу́нна - -

Крыніцы: piskunou2012.