вяшча́льнік

‘прадмет; з'ява’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вяшча́льнік вяшча́льнікі
Р. вяшча́льніка вяшча́льнікаў
Д. вяшча́льніку вяшча́льнікам
В. вяшча́льнік вяшча́льнікі
Т. вяшча́льнікам вяшча́льнікамі
М. вяшча́льніку вяшча́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)