вяшчу́н
‘істота’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| вяшчу́н | вешчуны́ | |
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуну́ | вешчуна́м | |
| вешчуна́ | вешчуно́ў | |
| вешчуно́м | вешчуна́мі | |
| вешчуне́ | вешчуна́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)