Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш

монатыпі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монатыпі́ст монатыпі́сты
Р. монатыпі́ста монатыпі́стаў
Д. монатыпі́сту монатыпі́стам
В. монатыпі́ста монатыпі́стаў
Т. монатыпі́стам монатыпі́стамі
М. монатыпі́сце монатыпі́стах

Крыніцы: piskunou2012.

монатэа́тр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монатэа́тр монатэа́тры
Р. монатэа́тра монатэа́траў
Д. монатэа́тру монатэа́трам
В. монатэа́тр монатэа́тры
Т. монатэа́трам монатэа́трамі
М. монатэа́тры монатэа́трах

Крыніцы: piskunou2012.

монатэі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. монатэі́зм
Р. монатэі́зму
Д. монатэі́зму
В. монатэі́зм
Т. монатэі́змам
М. монатэі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

монатэі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монатэі́ст монатэі́сты
Р. монатэі́ста монатэі́стаў
Д. монатэі́сту монатэі́стам
В. монатэі́ста монатэі́стаў
Т. монатэі́стам монатэі́стамі
М. монатэі́сце монатэі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

монатэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монатэісты́чны монатэісты́чная монатэісты́чнае монатэісты́чныя
Р. монатэісты́чнага монатэісты́чнай
монатэісты́чнае		 монатэісты́чнага монатэісты́чных
Д. монатэісты́чнаму монатэісты́чнай монатэісты́чнаму монатэісты́чным
В. монатэісты́чны (неадуш.)
монатэісты́чнага (адуш.)		 монатэісты́чную монатэісты́чнае монатэісты́чныя (неадуш.)
монатэісты́чных (адуш.)
Т. монатэісты́чным монатэісты́чнай
монатэісты́чнаю		 монатэісты́чным монатэісты́чнымі
М. монатэісты́чным монатэісты́чнай монатэісты́чным монатэісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

монатэматы́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. монатэматы́зм
Р. монатэматы́зму
Д. монатэматы́зму
В. монатэматы́зм
Т. монатэматы́змам
М. монатэматы́зме

Крыніцы: piskunou2012.

монатэматы́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монатэматы́чны монатэматы́чная монатэматы́чнае монатэматы́чныя
Р. монатэматы́чнага монатэматы́чнай
монатэматы́чнае		 монатэматы́чнага монатэматы́чных
Д. монатэматы́чнаму монатэматы́чнай монатэматы́чнаму монатэматы́чным
В. монатэматы́чны (неадуш.)
монатэматы́чнага (адуш.)		 монатэматы́чную монатэматы́чнае монатэматы́чныя (неадуш.)
монатэматы́чных (адуш.)
Т. монатэматы́чным монатэматы́чнай
монатэматы́чнаю		 монатэматы́чным монатэматы́чнымі
М. монатэматы́чным монатэматы́чнай монатэматы́чным монатэматы́чных

Крыніцы: piskunou2012.

монатэрпе́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монатэрпе́н монатэрпе́ны
Р. монатэрпе́ну монатэрпе́наў
Д. монатэрпе́ну монатэрпе́нам
В. монатэрпе́н монатэрпе́ны
Т. монатэрпе́нам монатэрпе́намі
М. монатэрпе́не монатэрпе́нах

Крыніцы: piskunou2012.

монафані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монафані́чны монафані́чная монафані́чнае монафані́чныя
Р. монафані́чнага монафані́чнай
монафані́чнае		 монафані́чнага монафані́чных
Д. монафані́чнаму монафані́чнай монафані́чнаму монафані́чным
В. монафані́чны (неадуш.)
монафані́чнага (адуш.)		 монафані́чную монафані́чнае монафані́чныя (неадуш.)
монафані́чных (адуш.)
Т. монафані́чным монафані́чнай
монафані́чнаю		 монафані́чным монафані́чнымі
М. монафані́чным монафані́чнай монафані́чным монафані́чных

Крыніцы: piskunou2012.

монафелі́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монафелі́т монафелі́ты
Р. монафелі́та монафелі́таў
Д. монафелі́ту монафелі́там
В. монафелі́та монафелі́таў
Т. монафелі́там монафелі́тамі
М. монафелі́це монафелі́тах

Крыніцы: piskunou2012.