монатэісты́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. монатэісты́чны монатэісты́чная монатэісты́чнае монатэісты́чныя
Р. монатэісты́чнага монатэісты́чнай
монатэісты́чнае		 монатэісты́чнага монатэісты́чных
Д. монатэісты́чнаму монатэісты́чнай монатэісты́чнаму монатэісты́чным
В. монатэісты́чны (неадуш.)
монатэісты́чнага (адуш.)		 монатэісты́чную монатэісты́чнае монатэісты́чныя (неадуш.)
монатэісты́чных (адуш.)
Т. монатэісты́чным монатэісты́чнай
монатэісты́чнаю		 монатэісты́чным монатэісты́чнымі
М. монатэісты́чным монатэісты́чнай монатэісты́чным монатэісты́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)