Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш

мо́к

выклічнік

Крыніцы: piskunou2012.

мо́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. мо́ка мо́ка
Р. мо́ка мо́ка
Д. мо́ка мо́ка
В. мо́ка мо́ка
Т. мо́ка мо́ка
М. мо́ка мо́ка

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Мо́кавічы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Мо́кавічы
Р. Мо́кавіч
Мо́кавічаў
Д. Мо́кавічам
В. Мо́кавічы
Т. Мо́кавічамі
М. Мо́кавічах

мо́кік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мо́кік мо́кікі
Р. мо́кіка мо́кікаў
Д. мо́кіку мо́кікам
В. мо́кік мо́кікі
Т. мо́кікам мо́кікамі
М. мо́кіку мо́кіках

Крыніцы: piskunou2012.

Мо́кіш

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мо́кіш
Р. Мо́кіша
Д. Мо́кішу
В. Мо́кіш
Т. Мо́кішам
М. Мо́кішы

Мо́клішча

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мо́клішча
Р. Мо́клішча
Д. Мо́клішчу
В. Мо́клішча
Т. Мо́клішчам
М. Мо́клішчы

мо́кнуць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. мо́кну мо́кнем
2-я ас. мо́кнеш мо́кнеце
3-я ас. мо́кне мо́кнуць
Прошлы час
м. мо́к мо́клі
ж. мо́кла
н. мо́кла
Загадны лад
2-я ас. мо́кні мо́кніце
Дзеепрыслоўе
цяп. час мо́кнучы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́кнучы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́кнучы мо́кнучая мо́кнучае мо́кнучыя
Р. мо́кнучага мо́кнучай
мо́кнучае		 мо́кнучага мо́кнучых
Д. мо́кнучаму мо́кнучай мо́кнучаму мо́кнучым
В. мо́кнучы
мо́кнучага		 мо́кнучую мо́кнучае мо́кнучыя
мо́кнучых
Т. мо́кнучым мо́кнучай
мо́кнучаю		 мо́кнучым мо́кнучымі
М. мо́кнучым мо́кнучай мо́кнучым мо́кнучых

Крыніцы: krapivabr2012.

мо́кра

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
мо́кра макрэ́й -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Мо́крава

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Мо́крава
Р. Мо́крава
Д. Мо́краву
В. Мо́крава
Т. Мо́кравам
М. Мо́краве