Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абгеёжзіклнорсухцшыэюя’
бвгдежзйклмнпрстўхцчш

мо́жа

прэдыкатыў

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsbm1984.

мо́жна

часціца

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́жна

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
мо́жна - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́жна

прэдыкатыў

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

мо́жнасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. мо́жнасць мо́жнасці
Р. мо́жнасці мо́жнасцяў
мо́жнасцей
Д. мо́жнасці мо́жнасцям
В. мо́жнасць мо́жнасці
Т. мо́жнасцю мо́жнасцямі
М. мо́жнасці мо́жнасцях

Крыніцы: piskunou2012.

мо́жны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мо́жны мо́жная мо́жнае мо́жныя
Р. мо́жнага мо́жнай
мо́жнае		 мо́жнага мо́жных
Д. мо́жнаму мо́жнай мо́жнаму мо́жным
В. мо́жны (неадуш.)
мо́жнага (адуш.)		 мо́жную мо́жнае мо́жныя (неадуш.)
мо́жных (адуш.)
Т. мо́жным мо́жнай
мо́жнаю		 мо́жным мо́жнымі
М. мо́жным мо́жнай мо́жным мо́жных

Крыніцы: piskunou2012.