монатэі́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. монатэі́ст монатэі́сты
Р. монатэі́ста монатэі́стаў
Д. монатэі́сту монатэі́стам
В. монатэі́ста монатэі́стаў
Т. монатэі́стам монатэі́стамі
М. монатэі́сце монатэі́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)