Лю́паць, кам. лю́патэ ’ўпарадкоўвацца’ (Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, гукапераймальнае. Параўн. рус. пск., цвяр. лю́пать ’шлёпаць па гразі’.
Люпі́н ’лубін’ (ветк., Мат. Гом.). З рус. люпи́н ’тс’. Сюды ж люпінішча ’лубінішча’ (там жа).