Ту́сцень ‘бабровы тлушч’ (Ласт.). Магчыма, роднаснае серб. ту̏ска ‘вытапкі, выжаркі’, гл. туск. Аднак больш верагодна ўзыходзіць да прасл. *tъlstъ (*tl̥stъ), якое ў шэрагу беларускіх гаворак рэалізавалася як туст‑: ту́сты ‘тоўсты, тлусты’ (Цыхун, ЈФ, 56, 1386–1387), параўн. за́таўка або за́тука ‘заправа стравы з якога-колечы туку, найчасцей расцёртага сала’ (Ласт.), серб. ту̏ст, харв. tȕst ‘тучны, тоўсты’. Архаізм, праформу якога можна прадставіць як *tl̥stъ‑enь; адносна суфікса як індаеўрапейскай спадчыны гл. Слаўскі, SP, 1, 125.
Тусю́тка ‘выклічнік для падзывання каровы’ (дзісн., PC, 2014, 3, 36). Гукапераймальнае, параўн. укр. тусь‑тусь ‘падзыўныя словы для свінні’, рус. ту́ся ‘адгоннае слова для каровы’, тусе́нька ‘карова (у мове дзяцей)’ (СРНГ). Параўн. палаталізаванае цясю́тка ‘падзыўная назва для каровы’, цёсь‑цёсь ‘падзыўныя словы для каровы’ (Мова Сен.), гл.