◎ Куцо́бка 1 ’кульба’ (Мат. Гом.). Да куцы (гл.). Параўн. куцобки 2.
◎ Куцо́бка 2 ’кукса’ (Юрч.). Да куцы (гл.). Суфіксацыя на ‑оба (як худы > худоба) (Сцяцко, Афікс. наз., 119). Суфікс ‑ка з памяншальнай семантыкай.
◎ Куцо́бка 3 ’куцы, нізкарослы’ (Бяльк.). Да куцобка 2 (гл.). Гл. куцы.
◎ Куцу́біна ’прэнт’ (Касп.). Да куцобкаі (гл.). Утворана ад куцоба пры дапамозе суфікса ‑іна (параўн. дубіна).
◎ Куцува́ць ’знаходзіцца ў стане цечкі’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. куцавацьʼі.
◎ Куцу́к 1 ’камячок засохлага гною на поўсці жывёлы’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. куцаць (гл.).
◎ Куцу́к 2 ’касмыль’ (Жыв. сл., З нар. сл.). Да куцук© (гл.).
◎ Куцу́льбіна (экспр.) ’нос’ (ТС). Пры дапамозе суфікса ‑уль утворана куцуль (ад куцы). Параўн. насуль (ад нос) (Сцяцко, Афікс. наз., 122). Далейшае словаўтварэнне па аналогіі з куцу віна (гл.).
◎ Куцучкі ’падвей’ (Сл. паўн.-зах.). Да куцук^ (гл.). Параўн. сінанімічную назву падвею: зайцы (Кіс., 50).
◎ Ку́цу-ку́цу, куць-куць ’выгукі, якімі падклікаюць свіней’ (ТС, Сл. паўн.-зах., Нар. сл.). Укр. куць‑куць ’падзыўныя для свінні’, літ. kuc‑kuc ’тс’.
Куцця́ ’ўрачыстая вячэра напярэдадні каляд’, ’традыцыйная абрадавая яда’ (ТСБМ, Нас., Касп., ТС, Сл. паўн.-зах., Ян., Шатал., Яруш., Бяльк., Сержп. Пр., Шн., Мал., Сцяшк., Гарэц., Вешт., Федар., Маш.). Укр. кутя, рус. кутья, ст.-рус. кутья, ст.-слав. коуциꙗ ’тс’. Запазычана са ст.-грэч. κουκκιά ’бабы’ (Фасмер, 2, 435).
Ку́цы 1 ’кароткі’ (ТСБМ, Нас., ТС, Касп., Бяльк.). Укр. куций, рус. куцый ’тс’. Надзейнай этымалогіі няма. Экспрэсіўны варыянт да *кусы (укр. кусий ’куцы’, балг. къс, серб.-харв. ку̑с, польск. kęsy, чэш. kusý, в.-луж. kuši, н.-луж. kušy ’тс’) (Бернекер, 601; Міклашыч, 128). Гэта версія даволі надзейная, бо дапамагае зразумець абмежаванае распаўсюджанне куцы і тое, што кусы і куцы знаходзяцца, за выключэннем укр. кусий, у дадатковай дыстрыбуцыі.
Ку́цы 2 ’чорт’ (Сержп. Грам.). Гл. куцы 1. Параўн. куртаты 2 (гл.).
◎ Куцю́к ’страўнік, трыбух’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кічук.