*Паядынкам, ст.-бел. поединкомъ, поедынкомъ ’паасобку, асобна’ (1578 г.) запазычаны са ст.-польск. pojedynkiem ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 200).
Паяды́нкі ’лёгкія сані’ (ваўк., Сцяшк. Сл.). З польск. pojedynka ’аднаконная брычка’. Множны лік пад уплывам лексемы с́ані.
Паяды́нчы ’аднаконны, адзіночны’ (бераст., Сцяшк. Сл.). З польск. pojedynczy ’на 1 асобу’.
Пая́зд ’воз з рысорным сядзеннем’, ’вясельны поезд — усе вазы з вясельнікамі’ (Касп.), дзярж. ’воз, павозка’ (Нар. сл.). З польск. pojazd ’тс’ < (ро)jeździć ’ездзіць’ (гл.).
Паязджа́не, паязжа́не ’дружына жаніха’ (Інстр. II, Касп.). Да пая́зд (гл.). Аб суфіксе ‑ěn‑inъ, ‑jan‑inъ гл. Слаўскі, SP, 1, 119.
Пая́здка ’паездка’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. pojazdka ’тс’.
Паязды́ ’выязны конь’ (віл., Сл. ПЗБ). З польск. pojeździć > pojazd > пая́зд (гл.).
Паяндо́рыць ’пацягнуцца, пайсці’ (брасл., Сл. ПЗБ). Няясна. Сувязь з рус. чалябінск. ёндать ’швэндацца, хадзіць без справы’ з’яўляецца праблематычнай.
Паянці́на, панці́на ’выступ з доўгай шэрсцю на назе каня ззаду над капытом’ (гродз., Нар. сл.), паянчы́на ’клок поўсці, напрыклад, каля капыта’ (шчуч., Сл. ПЗБ). З польск. pajęczyna ’павуціна’. Перанос значэння паводле падабенства. Гл. таксама пауць.
Паянчы́на, паянчы́ня ’павуціна’ (ігн., швянч., Сл. ПЗБ). З польск. pajęczyna ’тс’.