ка́рта ж.
1. геагр. (Lánd)karte f -, -n;
паліты́чная ка́рта polítische Kárte;
маршру́тная [пахо́дная] ка́рта Wégekarte f, Wánderkarte f;
2. (для гульні) Spíelkarte f;
гуля́ць у ка́рты Kárten śpíelen;
◊
паста́віць усё на ка́рту álles auf éine Kárte sétzen;
раскры́ць свае́ ка́рты séine Kárten áufdecken [auf den Tisch légen], Fárbe bekénnen*;
зблы́таць чые-н ка́рты j-s Pläne durchkréuzen;
яму́ і ка́рты ў ру́кі er verstéht sich daráuf, er kennt sich aus
карта́ва прысл., карта́вы schnárrend;
карта́вае вымаўле́нне schnárrende Áussprache
карта́віць das «r» óder «l» únsauber áussprechen*, Zäpfchen-R [-ɛr] sprechen*
картаграфава́ць геад. kartíeren vt
картаграфі́чны kartográphisch, kartográfisch;
картаграфі́чная папе́ра Lándkartenpapier n -(e)s, -e
картагра́фія ж. Kartographíe f -, Kartografíe f -
ка́ртар м. тэх. Gehäuse n -s, -;
ка́ртар вяду́чага маста́ Ántriebs¦achsgehäuse n
картатэ́ка ж. Kartéi f -, -en; Kartothék f -, -en; Kartéikasten m -s, -kästen;
заве́сці картатэ́ку éine Kartéi ánlegen
ка́ртачны Kárten-;
ка́ртачная сістэ́ма Kártensystem n -s, -e;
ка́ртачны до́мік перан. Kártenhaus n -es, -häuser
ка́ртка ж. Kárte f -, -n; Zéttel m -s, -;
візі́тная ка́ртка Visítenkarte [vi-] f;
харчо́вая ка́ртка Lébensmittelkarte f;
тава́ры па ка́ртках márkenpflichtige Wáren;
купля́ць па ка́ртках auf Márken káufen