Verbum

уні́з прысл. nach únten; hinúnter, hináb (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnter, heráb (у напрамку да таго, хто гаворыць);

спуска́цца ўні́з hinúntersteigen* vi (s), hinúntergehen* vi (s);

уні́з па схо́дах treppáb;

плы́сці ўні́з па цячэ́нні flussáb(wärts) stromáb(wärts) schwímmen* (пра плыўца); mit dem Strom schwímmen* (пра бярвенні, плыўца і г. д.); flussáb(wärts) [stromáb(wärts)] fahren* (пра судна ці чалавека на судне);

уні́з па Дняпры́ den Dnepr ábwärts;

зве́рху ўні́з von óben nach únten; von óben heráb

уні́зе прысл.

1. únten;

2. прыназ. únter (D);

уні́зе ліста́ стая́ла да́та únter dem Brief stand das Dátum

уніка́льны éinzigartig, éinmalig, Sónder-

уніка́ць

1. (пазбягаць чаго-н., ухіляцца ад чаго-н.) entgéhen* vi (s) (D); entrínnen* vi (s) (D);

уніка́ць небяспе́кі der Gefáhr entrínnen*;

2. (пазбягаць каго-н., не жадаць сустракацца з кім-н., чым-н.) méiden* vt, verméiden* vt; áusweichen* vi (s) (D); j-m aus dem Wége géhen*;

уніка́ць людзе́й die ménschliche Geséllschaft méiden*; sich ábsondern;

ён уніка́е сустрэ́ч з ёю er méidet sie er verméidet es, mit ihr zusámmenzutreffen

уні́клівы (ухілісты; які пазбягае чаго-н., каго-н.) áusweichend;

уні́клівы адка́з éine áusweichende Ántwort

у́нікум м. Únikum n -s, -s і -ka

унісо́н м. муз. Unisóno n -s, -s, Éinklang m -(e)s, -klänge;

ва ўнісо́н éinstimmig; éinmütig (аднадушна);

спява́ць ва ўнісо́н éinstimmig síngen*;

дзе́йнічаць ва ўнісо́н з кім-н. mit j-m ins gléiche Horn blásen*

уніта́з м. Klósettbecken n -s, -

уніта́рны спец. éinheitlich, Éinheits-;

уніта́рная дзяржа́ва Éinheitsstaat m -(e)s, -en;

уніта́рнае прадпрые́мства unitárisches [éinheitliches] Unternéhmen

уніфікава́ны veréinheitlicht; éinheitlich