атрыбу́т
1. (пра ўласцівасць, прыкмету) Attribút
2.
атрыбу́т
1. (пра ўласцівасць, прыкмету) Attribút
2.
атрыбуты́ўны attributív
атрыма́льнік
атрыма́нне
1. Empfáng
распі́ска ў атрыма́нні Empfángsbescheinigung
паведамле́нне аб атрыма́нні Empfángsbenachrichtigung
2.
атры́маны erhálten, bekómmen
атрыма́цца (пра вынік
пры дзяле́нні атрыма́лася 7 і 3 у аста́чы bei der División [-vi-] erhíelten wir 7, Rest 3;
ко́лькі атрыма́ецца? wie viel macht es?;
каб не атрыма́лася непрые́мнасцяў damit sich kéine Únannehmlichkeiten ergében*
атрыма́ць
1. bekómmen*
атрыма́ць адзна́ку éine Note bekómmen* [erhálten*];
атрыма́ць прызна́нне Ánerkennung fínden*;
атрыма́ць папярэ́джанне éinen Verwéis bekómmen*;
атрыма́ць на́смарк
2.
атры́млівацца, атрымо́ўвацца
атры́мліваць
1.
2. (пенсію, зарплату
атрэ́б’е