ку́рчыцца
1. (ад болю, сутаргі) sich krümmen;
2. (ад холаду
3. (рабіцца няроўным) sich verzíehen* (пра дрэва, мэблю
ку́рчыцца
1. (ад болю, сутаргі) sich krümmen;
2. (ад холаду
3. (рабіцца няроўным) sich verzíehen* (пра дрэва, мэблю
ку́рыва
1.
2.
Куры́лы
куры́льны Rauch -;
куры́льны пако́й Ráuchzimmer
куры́льны ты́тунь Ráuchtabak
куры́льная папе́ра Zigaréttenpapier
куры́ны Hühner-;
куры́ныя я́йкі Hühnereier
куры́ная слепата́
куры́ная па́мяць schwáches Gedächtnis
ку́рыца
ку́рыца-нясу́шка Lég(e)henne
◊ мо́края ку́рыца Schláppschwanz
як мо́края ку́рыца ≅ wie ein begóssener Púdel;
сляпа́я ку́рыца ein blíndes Huhn;
кура́м на смех
куры́цца
1. sich ráuchen;
тыту́нь ке́пска ку́рыцца der Tábak raucht sich schlecht;
2. (пра туман, дым) ráuchen
3. залежн. стан (пра перагонку) gebránnt [geschwélt] wérden
куры́ць
1. ráuchen
не куры́ць!; куры́ць забараня́ецца (аб’ява) Ráuchen verbóten;
2. (здабываць перагонкай) brénnen*
куры́ць смалу́ Téer destillíeren;
◊ куры́ць фімія́м Wéihrauch stréuen
курэ́нне
кі́нуць курэ́нне zu ráuchen áufhören; sich (
курэ́ц
заўзя́ты курэ́ц Kéttenraucher