Verbum

узбро́іць, узбро́йваць

1. bewaffnen vt; (áus)rüsten vt, áufrüsten vt; bestücken vt;

2. перан. verséhen* vt, (áus)rüsten vt (чым-н. mit D);

узбро́іць ве́дамі чаго-н. mit Kénntnissen (G) rüsten; mit (dem) Wíssen (um A) wáppnen;

3. (супраць каго-н.) áufreizen vt, áufbringen* vt

узбро́йванне н. Áufrüstung f -, Rüstung f

узбро́йвацца гл. узброіцца

узбуджа́льнасць ж. Errégbarkeit f -; Réizbarkeit f -

узбуджа́льнік м.

1. Erréger m -s, -;

2. мед. Erréger m, Stímulans n -, pl -lánzi¦en і -lántia;

узбуджа́льнік хваро́бы Kránkheitserreger m;

узбуджа́льнік інфе́кцыі Infektiónserreger m;

3. эл. Erréger m, Errégermaschine f -, -n

узбуджа́льны errégend, ánregend, réizend;

узбуджа́льны сро́дак мед. stimulíerendes Míttel

узбу́джанасць ж. (стан) Errégung f -, -en, Áufregung f -, -en;

быць у ста́не мо́цнай узбу́джанасці in héftiger Áufregung sein, áufgeregt [héftig errégt] sein

узбу́джаны

1. (разбуджаны) (áuf)gewéckt; wáchgerüttelt;

2. (у стане узбуджанасці) áufgeregt, errégt

узбуджа́ць, узбудзі́ць

1. (выклікаць) errégen vt, ánregen vt, hervórrufen* vt, réizen vt;

узбуджа́ць падазрэ́нне Verdácht errégen [hervórrufen*];

2. (настройваць каго-н. супраць чаго-н.) áufreizen vt; áufstacheln vt; áufwiegeln vt (падбухторваць);

3. (прывесці ў стан нервовага пад’ёму) áufstacheln vt, áufpeitschen vt;

узбуджа́ць не́рвы die Nérven réizen;

узбуджа́ць хада́йніцтва ein Gesúch éinreichen;

узбуджа́ць зыск [іск, спра́ву] юрыд. éinen Prozéss ánstrengen, ein Verfáhren [éine Kláge] éinleiten

узбуджэ́нне н.

1. (дзеянне) Réizung f -, -en, Ánregung f -, -en; Áufreizung f, Áufwiegelung f -, -en, Áufstachelung f -, -en (супраць каго-н.);

узбуджэ́нне крыміна́льнай спра́вы die Éinleitung éines Stráfverfahrens;

2. (стан) Errégung f -, -en, Áufregung f -, -en, Errégtheit f -, -en;

быць у мо́цным узбуджэ́нні in héftiger Errégung sein, áufgeregt [héftig errégt] sein