узбагаці́цца sich beréichern
узбагаці́ць, узбагача́ць
1. beréichern vt; reich máchen (зрабіць багатым);
узбагаці́ць свой до́свед séine Erfáhrung beréicnera (чым-н. mit D);
2. горн., тэх. áufbereiten vt, ánreichern vt;
узбагаці́ць руду́ das Erz áufbereiten
узбагача́цца beréichert wérden; горн. áufbereitet wérden
узбагачэ́нне н.
1. Beréicherung f -, -en (чым-н. mit D, um A);
2. горн., тэх. Áufbereitung f -, -en, Ánreicherung f -, -en, Veréd(e)lung f -, -en;
узбагачэ́нне руды́ Érzaufbereitung f
узбадзёрванне н. Ermútigen n -s, Áufmunterung f -, -en
узбадзёрвацца, узбадзёрыцца разм. sich ermútigen, sich áufmuntern
узбадзёрваць, узбадзёрыць ermútigen vt, áufmuntern vt
узбаламу́чваць разм.
1. (каго-н.) in Áufruhr bríngen*; áufreizen vt;
2. (каламуціць ваду і г. д.) trübe máchen, trüben vt
узбе́гчы empórlaufen* vi (s), heráuflaufen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць); hináuflaufen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць);
узбе́гчы па ле́свіцы die Tréppe hináuflaufen* [heráuflaufen*]
узбе́к м. Usbéke m -n, -n