кры́ўда
зрабі́ць кры́ўду каму
◊ не ў кры́ўду хай бу́дзе ска́зана ≅ nichts für úngut; mit Verláub;
не да́цца ў кры́ўду sich nicht beléidigen [kränken] lássen*;
быць у кры́ўдзе на каго
кры́ўда
зрабі́ць кры́ўду каму
◊ не ў кры́ўду хай бу́дзе ска́зана ≅ nichts für úngut; mit Verláub;
не да́цца ў кры́ўду sich nicht beléidigen [kränken] lássen*;
быць у кры́ўдзе на каго
крыўдава́ць, кры́ўдзіцца sich gekränkt [beléidigt] fühlen, beléidigt sein, übel néhmen* (на каго
не крыўд у́йце на мяне́! néhmen Sie es mir nicht übel!
крыўдзіцель
кры́ўдзіць
1. kränken
2.
кры́ўдлівасць
крыўдлі́вы empfíndlich, leicht beléidigt, übelnehmerisch
кры́ўдна
кры́ўдна, што… (es ist) ärgerlich, dass..; (es ist) bedáuerlich, dass…, (es ist) scháde, dass…;
мне кры́ўдна es kränkt mich, es ärgert mich, es tut mir Leid
крыўля́ка
крыўля́нне
крыўля́цца sich zíeren; Fáxen máchen; Frátzen schnéiden* (грымаснічаць)