Verbum

завяза́ць, завя́зваць

1. (змацаваць) zúbinden* vt, zúschnüren vt; úmbinden* vt (абвязаць); éinbinden* vt (у што-н in A); verbínden* vt (звязаць);

завяза́ць ву́зел [вузло́м] éinen Knóten knüpfen [machen];

завяза́ць чараві́кі Schúhe (zú)schnüren;

завяза́ць га́льштук den Schlips [die Krawátte] (úm)bínden*;

завяза́ць галаву́ (sich) ein Tuch um den Kopf bínden*;

2. перан ánknüpfen vt; ánbahnen vt;

завяза́ць размо́ву ein Gespräch ánknüpfen;

завяза́ць бо́йку den Kampf áufnehmen*

за́вязка​^I ж Band n -(e)s, Bänder

завя́зка​^II ж

1. (дзеянне) Zúbinden n -s, Zúschnüren n -s; Verknóten n -s;

2. літ, тс перан (пачатак):

завя́зка дзе́яння der Knóten der Hándlung; Begínn m -(e)s

завя́знуць stécken bléiben* vi (s), stécken vi; versínken* vi (s) (тс перан);

завя́знуць у бало́це im Sumpf versínken* [stécken bléiben* vi (s)];

◊ завя́знуць у пазы́ках (bis über die Óhren) in Schúlden stécken; verschúldet sein

за́вязь ж бат Frúchtknoten m -s, -, Frúchtansatz m -(e)s, -sätze

завялі́кі прысл zu groß; állzu groß

завя́лы welk, verwélkt; verblüht

завя́нуць (ver)wélken vi (s); welk sein [werden]

завяра́ць юрыд (подпіс і пад.) begláubigen vt, beschéinigen vt;

завяра́ць ко́пію дакуме́нта die Ábschrift éiner Úrkunde begláubigen

завярну́цца разм гл завярнуць

1.завярну́ць

1. (змяніць напрамак) ábbiegen* vi (s), éinbiegen* vi (s); úmkehren vi (s) (назад);

2. (павярнуць) úmlenken vt; úmdrehen vt; (úm)kéhren vt; wénden vt;

3. разм (зайсці куды-н) vórschauen vi, vorbéikommen* vi (s), éinen Ábstecher máchen (bei D);

◊ завярну́цца агло́блі den Rückzug ántreten*