кара́блік
Verbum
анлайнавы слоўніккарабо́к
карабо́к запа́лкаў Stréichholzschachtel
карава́й
карава́н
1. Karawáne
карава́н вярблю́даў Kamélkarawane
2. Zug
карава́н су́днаў Schíffskonvoi [-v-]
кара́вець schmútzig wérden; hart [schwíelig] wérden (пра рукі)
караво́дзіць den Réigen führen
караву́л
1. Wáche
2.
узя́ць на караву́л das Gewéhr präsentíeren;
браць пад караву́л in Haft néhmen*;
◊ хоць караву́л крычы́!
караву́ліць
1. bewáchen
2.
караву́льны
1. Wach-;
караву́льнае памяшка́нне Wáchlokal
караву́льная бу́дка Schílderhaus
2.
кара́вы
1. rau, knórrig, knótig;
2. (пра твар) schmútzig, rúnzelig, verrúnzelt; hart, schwíelig (пра рукі);
3.:
кара́вы по́чырк éine úngleichmäßige [schléchte] Schrift [Hándschrift];
кара́вы стыль schwérfälliger Stil