Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдежзйклмнпрстхцчшюя.
авжзмноруыэ

удму́рт,

гл. удмурты.

удму́ртка,

гл. удмурты.

удму́рты, ‑аў; адз. удмурт, ‑а, м.; удмуртка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. удмурткі, ‑так; ж.

Народ, які складае асноўную частку насельніцтва Удмурцкай АССР.

удму́рцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да удмуртаў, які належыць, уласцівы ім. Удмурцкая мова.