Verbum

тэтані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэтаніі.

тэтані́я, ‑і, ж.

Захворванне, якое характарызуецца павышанай узбуджальнасцю, сутаргавымі прыпадкамі і расстройствамі нервовай сістэмы, звязанымі з нізкім утрыманнем кальцыю ў крыві.

[Ад грэч. tétanos — напружанне, сутарга.]

тэтра...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая надае значэнне «чатыры», напрыклад: тэтраэдр, тэтраметр.

[Грэч. tetra — чатыры.]

тэтралагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэтралогіі; у форме тэтралогіі. Тэтралагічная форма твора.

тэтрало́гія, ‑і, ж.

Чатыры літаратурныя або музычна-драматычныя творы, аб’яднаныя агульнай ідэяй і пераемнасцю сюжэта. Усе падзеі тэтралогіі [«Трывожнае шчасце»] (у кнігу ўваходзяць аповесці «Непаўторная вясна», «Начныя зарніцы», «Агонь і снег», «Пошукі сустрэчы») звязаны з лёсам Пятра Шапятовіча або яго жонкі Сашы. Дзюбайла.

[Грэч. tetralogia.]

тэтра́метр, ‑а, м.

У антычным вершаскладанні — чатырохпольны верш.

[Грэч. tetrametron.]

тэтраметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тэтраметра, заснаваны на ім. Тэтраметрычны верш.

тэтра́рх, ‑а, м.

Правіцель тэтрархіі (у 1 знач.).

тэтра́рхія, ‑і, ж.

1. У Старажытнай Грэцыі — чацвёртая частка вобласці, якой кіраваў тэтрарх.

2. У Рымскай імперыі — падзел улады паміж чатырма правіцелямі, якія кіравалі рознымі часткамі імперыі; чатырохуладдзе.

[Грэч. tetrarchia — чатырохуладдзе.]

тэтрахо́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

У музыцы — чатырохступенны гукарад у аб’ёме кварты.

[Грэч. tetráchordon ад tetra — у складаных словах — чатыры і chordē — струна.]