тэтра́рхія, ‑і,
1. У Старажытнай Грэцыі — чацвёртая частка вобласці, якой кіраваў тэтрарх.
2. У Рымскай імперыі — падзел улады паміж чатырма правіцелямі, якія кіравалі рознымі часткамі імперыі; чатырохуладдзе.
[Грэч. tetrarchia — чатырохуладдзе.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)