тэтрахо́рд, ‑а, М ‑дзе, м.

У музыцы — чатырохступенны гукарад у аб’ёме кварты.

[Грэч. tetráchordon ад tetra — у складаных словах — чатыры і chordē — струна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)