Verbum

ры́мар, ‑а, м.

Майстар, які займаецца вырабам раменнай вупражы. Клім змалку парабкаваў, потым трохі навучыўся на рымара і шыў хамуты. Кулакоўскі.

[З польск.]

рыма́рня, ‑і, ж.

Рымарская майстэрня. Па разліках і планах новага брыгадзіра выйшла, што на рымарню не хопіць лесу. Грамовіч. У рымарні рамантаваў хамуты Масей Вухаед. Гаўрылкін.

ры́марскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рымара, звязаны з яго працай. Рымарскія вырабы. Рымарская майстэрня.

ры́марства, ‑а, н.

Рамяство, занятак рымара.

ры́мляне, ‑ян; адз. рымлянін, ‑а, м.; рымлянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. рымлянкі, ‑нак; ж.

1. Грамадзяне старажытнай Рымскай дзяржавы.

2. Жыхары горада Рыма.

ры́млянін,

гл. рымляне.

ры́млянка,

гл. рымляне.

ры́мскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да Рыма, рымлян. Рымскі тэатр. Рымскае грамадства. // Уласцівы рымлянам, такі, як у рымлян. Рымскі нос. □ Палкія вочы, рымскі профіль, малыя поўныя губы, роўны, прыўзняты злёгку нос. Гартны.

2. Каталіцкі. Рымскі папа. Рымская царква.

•••

Рымскае права гл. права.

Рымскія лічбы гл. лічба.