пракламава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак. і незак.
Кніжн. Абвясціць (абвяшчаць), аб’явіць (аб’яўляць). Пракламаваць канстытуцыя).
[Ад лац. proclamare — абвяшчаць.]
пракламацы́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пракламацыі. Пракламацыйны лісток.
праклама́цыя, ‑і, ж.
Агітацыйны лісток палітычнага зместу. — А вось у мяне ёсць свежы лісток, — казаў той самы Сцёпка мужыкам і даставаў з-за пазухі пракламацыі. Колас.
[Ад лац. proclamatio — адозва, заклік.]
пракла́сці, ‑кладу, ‑кладзеш, ‑кладзе; ‑кладзём, ‑кладзяце; пр. праклаў, ‑клала; заг. пракладзі; зак., што.
1. Правесці, зрабіць, утварыць (дарогу, сцежку і пад.). Ніхто нават са старажылаў не памятае, калі праклалі чыгунку. Навуменка. Дарогу на вуліцу і ў хлеў Чачык праклаў цераз агародчык, дзе ламаў на дровы стары частакол. Пташнікаў. // перан. Адкрыць магчымасць доступу куды‑н., здзяйсняючы першы палёт, плаванне і інш. У космас праклалі дарогу, назад на зямлю знайшлі шлях. Машара.
2. Навесці на карту (курс, шлях і пад.). Пракласці новы курс на карце.
•••
Грудзьмі пракласці (пралажыць) сабе дарогу — барацьбой, пораадольваючы цяжкасці, дасягнуць чаго‑н.
Пракласці (пралажыць) дарогу — стварыць умовы для дасягнення чаго‑н., якой‑н. мэты, для росту, развіцця чаго‑н.
пракле́ены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад праклеіць.
пракле́іць, ‑клею, ‑клеіш, ‑клеіць; зак., што.
1. Прамачыць клеем, памагаць клеем. Праклеіць кардон.
2. і без дап. Клеіць што‑н. некаторы час. Праклеіць цэлы дзень канверты.
пракле́йванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. праклейваць — праклеіць.
пракле́йвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да праклейваць.
пракле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да праклеіць (у 1 знач.).
пракле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы; Р мн. ‑клеек; ж.
Дзеянне паводле дзеясл. праклейваць — праклеіць (у 1 знач.).