Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

святлосігна́л, ‑у, м.

Сігнал, які падаецца пры дапамозе святла.

святлосігналіза́цыя, ‑і, ж.

Падача сігналаў святлом.

святлосігна́льны, ‑ая, ‑ае.

Які падае святлосігналы; які ажыццяўляецца з дапамогай святлосігналаў. Святлосігнальны апарат. Святлосігнальная сувязь.

святлосігна́льшчык, ‑а, м.

Той, хто падае святлосігнал.

святлотэхні́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да святлатэхнікі. Святлотэхнічная арматура.

святлоўсто́йлівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць святлоўстойлівага. Святлоўстойлівасць фарбы.

святлоўсто́йлівы, ‑ая, ‑ае.

Які не змяняецца пад уздзеяннем святла. Святлоўстойлівы фарбавальнік.

святлофізіяло́гія, ‑і, ж.

Галіна фізіялогіі раслін, якая вывучае дзеянне натуральнага і штучнага святла на розныя фізіялагічныя працэсы (рост, фотасінтэз раслін і пад.).

святлоценявы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да святлаценю, выкананы з прымяненнем святлаценю. Святлоценявое адлюстраванне.

святлочуллі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць святлочуллівага.