Verbum

рыдва́н, ‑а, м.

Уст. Вялікая дарожная карэта.

ры́дзель, ‑для, м.

Абл. Драўляная лапата, акаваная па краях жалезам. — Што, што? — Падняўся з лаўкі рыжабароды чалавек у паношанай .. спяцоўцы з рыдлем у руках. Корбан.

рыдлёвачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рыдлёўкі, звязаны з выкарыстаннем рыдлёўкі. Рыдлёвачныя работы.

рыдлёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.

Ручная прылада для капання; металічная лапата. Мы ўзяліся за работу: я рыдлёўкай выкопваў бульбу, а Ганка падбірала яе. М. Стральцоў. Бясшумна кідалі рыдлёўкі зямлю, Тужліва гучаў У прасторы салют. Гілевіч.

рыдыкю́ль, ‑я, м.

Уст. Жаночая невялікая сумачка. Адна з .. [машыністак] адчыніла рыдыкюль і дастала адтуль цукерак. Бядуля.

рыжа...

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «рыжы», напрыклад: рыжабароды, рыжавусы.

рыжабаро́ды, ‑ая, ‑ае.

З рыжай барадою. У пякарню з’явіўся рыжабароды гаспадар. Бядуля.

рыжавало́сы, ‑ая, ‑ае.

З рыжымі валасамі.

рыжава́тасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рыжаватага.

рыжава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі, злёгку рыжы. Валасы яго белыя, як лянок, выгаралі на сонцы і сталі рыжаватымі. Чарнышэвіч. Нізенькі і рыжаваты чалавек, пабачыўшы Міхася, ускочыў з табурэткі, замахаў рукамі, выгукнуў нешта незразумелае. Асіпенка.