Verbum

прэ́рыя, ‑і, ж.

Вялікая раўніна з расліннасцю стэпавага тыпу ў Паўночнай Амерыцы.

[Фр. prairie.]

прэс, ‑а, м.

1. Машына, прыстасаванне для апрацоўкі матэрыялаў піскам. Ручны прэс. Гідраўлічны прэс. Вінтавы прэс. // Прылада або цяжар для надання формы чаму‑н., ушчыльнення чаго‑н., выціскання вадкасці з чаго‑н.

2. Тое, што і прэс-пап’е.

3. перан. Пра тое, што прыгнятае, прыціскае каго‑, што‑н. Цэнзурны прэс буржуазнага друку.

•••

Брушны прэс — група мышцаў брушной поласці і дыяфрагмы.

[Ад лац. pressus — ціск.]

прэ́са, ‑ы, ж.

Агульная назва перыядычнага друку. Савецкая прэса. Рэспубліканская прэса. Буржуазная прэса. // зб. Прадстаўнікі перыядычнага друку; журналісты.

[Фр. presse.]

прэ́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прэса, звязаны з работай прэса. Прэсавы цэх. Прэсавае абсталяванне.

прэсві́тэр, ‑а, м.

1. У праваслаўнай і каталіцкай царкве — свяшчэннік.

2. Выбарны кіраўнік пратэстанцкай рэлігійнай абшчыны ў Вялікабрытаніі і некаторых іншых краінах.

[Ад грэч. presbyteros — старэйшына.]

прэсвітэрыя́нін, ‑а; мн. ‑яне, ‑ян; м.

Той, хто вызнае прэсвітэрыянства.

прэсвітэрыя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да прэсвітэрыянін.

прэсвітэрыя́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да прэсвітэрыянства, прэсвітэрыян, належыць, уласцівы ім. Прэсвітэрыянскі свяшчэннік. Прэсвітэрыянская царква.

прэсвітэрыя́нства, ‑а, н.

Рэлігійнае пратэстанцкае веравучэнне ў Вялікабрытаніі, ЗША і некаторых іншых краінах, якое не прызнавала ўлады епіскапа, а толькі свяшчэнніка (прэсвітэра).

прэ́сінг, ‑а, м.

Адна з найбольш актыўных форм абароны ў спартыўных гульнях.

[Англ. pressing з лац. pressus — ціск.]