прэсві́тэр, ‑а,
1. У праваслаўнай і каталіцкай царкве — свяшчэннік.
2. Выбарны кіраўнік пратэстанцкай рэлігійнай абшчыны ў Вялікабрытаніі і некаторых іншых краінах.
[Ад грэч. presbyteros — старэйшына.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)