Verbum

зро́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрасціць.

зро́шчванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зрошчваць — зрасціць.

2. Цеснае злучэнне, зліццё чаго‑н. з чым‑н. Зрошчванне банкавага капіталу з прамысловым.

зро́шчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да. зрошчваць.

зро́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зрасціць.

зруб, ‑а, м.

Сцены драўлянага збудавання, складзеныя з бярвення або брускоў, злучаных у чатырохвугольныя вянкі. Калодзежны зруб. □ З вуліцы я завярнуў на агарод к новаму зрубу ў чатыры вянкі. Каваль. Адзін зруб быў ужо выведзены аж пад кроквы, відаць, чалавек спяшаўся, каб да зімы ўсяліцца ў новую хату. Краўчанка.

зру́бавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зруба. Зрубавае ўмацаванне.

зрубі́ць, зрублю, зрубіш, зрубіць; зак., што.

Пабудаваць што‑н. з бярвення, брускоў; зрабіць зруб. З бярвення звонкага брыгады зрубяць хаты. Панчанка.

зру́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрубіць.

зрубцава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зрубцаваць.

зрубцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго-што.

Пакрыць скрозь рубцамі. Зрубцаваць каню спіну.