прадзе́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасці.
пра́дзены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прасці.
2. у знач. прым. Зроблены, выкананы пры дапамозе прадзення.
прадзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. прадзёр, ‑дзерла; зак., што.
Тое, што і прадраць. Страха палала ўжо з усіх бакоў, а дэсантнікі не паказваліся. Не мог жа ён забіць іх. А што, калі яны прадзерлі страху з другога боку і ўцяклі? Беразняк.
прадзе́рціся, ‑дзяруся, ‑дзярэшся, ‑дзярэцца; ‑дзяромся, ‑дзерацеся; пр. прадзёрся, ‑дзерлася; зак.
Тое, што і прадрацца. Ні морква, ні цыбуля, ні расада Прадзерціся між [макам] не могуць аніяк. Корбан.
прадзёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадзерці.
2. у знач. прым. З дзіркай, дзіркамі. Мужык стаяў ля .. [коніка], камячыў у руках брудную прадзёртую магерку. Караткевіч.
прадзёўбвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прадзяўбціся.
2. Зал. да прадзёўбваць.
прадзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прадзяўбці (у 1, 2 знач.).
пра́дзіва, ‑а, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прасці. [Аўгіньцы] трэба знайсці нейкую прычыну, каб кінуць сваё бясконцае, да краю абрыдлае прадзіва і выбегчы на вуліцу. Зарэцкі.
2. Вынік гэтага дзеяння; тое, што спрадзена. Многа трэба прадзіва, каб столькі сукна саткаць. «Беларусь».
3. Кудзеля, лён і пад., прыгатаваныя для прадзення.
прадзі́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прадзення. Прадзільная фабрыка. // Які прызначаецца, служыць для выпрацоўкі пражы. Прадзільны станок.