прадзёрты, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад прадзерці.
2. у знач. прым. З дзіркай, дзіркамі. Мужык стаяў ля .. [коніка], камячыў у руках брудную прадзёртую магерку. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)