узрыўча́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.
Разм. Выбуховае рэчыва. Дзяўчаты шчасліва вярталіся, прыносячы з-за Дняпра .. новыя шашкі ўзрыўчаткі. Брыль. Згадаю я ўсіх вас пайменна, Для кожнага слова знайду, З кім лавы бурылі адменна, Крышылі ўзрыўчаткай руду. Звонак.
узрыхле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. узрыхляць — узрыхліць.
узры́хлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад узрыхліць.
узрыхлі́ць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Зрабіць рыхлым, разрыхліць. [Маня] ўзрыхліла зямлю, падсыпаўшы ў яе попелу, пракапала неглыбокую ямку і пасадзіла туды сваю скараспелку. Якімовіч.
узрыхля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да узрыхляць.
узрыхля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да узрыхліць.
узры́ць, ‑рые; зак., што.
Разрыць зямлю лычом (пра жывёл). // Падрываючы, падкопваючы, ускінуць. Трэці выбух узрыў лугавую макрэчу якраз на .. дарозе ў лес. Брыль.
узуа́льны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які з’яўляецца узусам, вынікае з узусу; агульнапрыняты.
узурпа́тар, ‑а, м.
Той, хто незаконна захапіў у свае рукі ўладу або прысвоіў сабе чужое права, паўнамоцтва. Слова Міцкевіча было заўсёды блізкае для тых, хто змагаўся і не скараў ганебна галавы перад узурпатарам. Лойка. // Прыгнятальнік. Рабочыя і салдаты паўсталі супраць гнёту ўзурпатараў. «Полымя».
[Лац. usurpator.]