фінля́ндцы, ‑аў; адз. фінляндзец, ‑дца, м.; фінляндка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. фінляндкі, ‑дак; ж.
Жыхары Фінляндыі.
фіно́з, ‑у, м.
Захворванне, выкліканае лічынкамі (фінамі) стужачнага чарвяка.
фі́нскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да фінаў, які належыць, уласцівы ім. Фінская мова. Фінскі эпас.
•••
Фінскі нож гл. нож.
Фінскія сані гл. сані.
фінт, ‑а, М ‑нце, м.
У спорце — падманны рух, фальшывы выпад. Фінты, яны добрыя ў футболе, а не ў сур’ёзнай літаратурнай працы. «Звязда».
•••
Выкінуць фінт — зрабіць што‑н. хітрае, нечаканае.
фінціклю́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.
Разм.
1. Цацка, упрыгожанне. Пакой прыбраны па-панску, усялякіх там фінціклюшак на сталах ды этажэрачках. Машара.
2. звычайна мн. (фінціклю́шкі, ‑шак). Несур’ёзныя, пустыя ўчынкі, словы. Усё гэта далёкія ад сур’ёзнай справы фінціклюшкі.
3. Пустая, несур’ёзная жанчына, якая думае толькі пра ўборы і гульні. [Апанас:] — Яна [Вольга] мяне гэтымі днямі здумала вучыць — фінціклюшка. Пестрак. [Зыль:] А да мяне прыходзілі. [Гарнец:] Хто? [Зыль:] Прышчэпа. А з ім нейкая фінціклюшка. Казала — настаўніца. Губарэвіч.
фінці́ць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; незак.
Разм.
1. Хітрыць, выкручвацца. — Ты са мною не фінці. Пачаў гаварыць — давай да канца, — папрасіў Антон. Савіцкі.
2. Падлізвацца да каго‑н., ліслівіць перад кім‑н. Фінціць перад начальствам.
3. Весці сябе легкадумна. [Максім Сцяпанавіч:] Да сарака, як кажуць, можна яшчэ фінціць і крывіць душою, а пасля — не-э!.. Карпаў.
фі́ны, ‑аў; адз. фін, ‑а, м.; фінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. фінкі, ‑нак; ж.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Фінляндыі.
фіньшампа́нь, ‑ю, м.
Гатунак каньяку.
[Фр. fine cahmpagne па назве вобласці Champagne у Францыі.]