уто́чнік, ‑а, м.
Спец. Рабочы, які падрыхтоўвае ўток для ткання.
уто́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да ўтку. Уточная пража.
уто́чына, ‑ы, ж.
Спец. Нітка ўтку, уведзеная ў тканіну.