прабача́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да прабачаць.
прабача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прабачыць.
праба́члівасць, ‑і, ж.
Уласцівасць прабачлівага.
праба́члівы, ‑ая, ‑ае.
Які выражае прабачэнне, просьбу аб прабачэнні. — А вы ўсё тут жывяце? — ціхім і нейкім прабачлівым тонам прамовіла Ніна Пятроўна. Васілёнак.
праба́чны, ‑ая, ‑ае.
Які можна прабачыць, які заслугоўвае прабачэння; прабачальны.
праба́чыць, ‑бачу, ‑бачыш, ‑бачыць; зак.
1. Зняць віну за што‑н., не лічыць за віну што‑н. [Васіль:] — Ужо хай прабачыць Марына Мікалаеўна за такія турботы. Кавалёў.
2. заг. праба́ч(це). Ужываецца пры звароце да каго‑н. як выказванне шкадавання за прычыненыя турботы (часам у якасці пабочнага слова). — Але, прабачце, я не разумею, як вы наогул ставіцеся да завода? Карпаў. // Ужываецца для выражэння пратэсту, нязгоды з чым‑н. [Канькоў:] Партыя папраўляе, а ты, крытыкі спалохаўся. Не, брат, прабач. Асіпенка.
прабачэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прабачаць — прабачыць (у 1 знач.).
2. Дараванне віны; паблажлівасць за правіннасць.
•••
Прашу прабачэння гл. прасіць.
прабе́г, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прабягаць — прабегчы (у 1, 2 знач.).
2. Спартыўнае спаборніцтва па бегу, яздзе. Лыжны прабег.
3. Спец. Знаходжанне якога‑н. транспартнага сродку ў дарозе, у эксплуатацыі. Падрыхтаваць машыны да прабегу.
4. Спец. Адлегласць, пройдзеная якім‑н. транспартным сродкам. Планавы прабег аўтамабіляў.
прабе́ганы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прабегаць (у 2 знач.).
прабе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Правесці які‑н. час у беганні.
2. што. Разм. Прапусціць што‑н. за бегатнёй. Прабегаць абед.