Verbum

аўтакранаўшчы́к, ‑а, м.

Машыніст, які абслугоўвае аўтакран.

аўтакра́т, ‑а, М ‑раце, м.

Кніжн. Высокапастаўленая асоба з неабмежаванай уладай; манарх, самадзержац.

[Грэч. autokratēs.]

аўтакраты́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да аўтакратыі.

аўтакра́тыя, ‑і, ж.

Кніжн. Форма кіравання, пры якой адной высокапастаўленай асобе належыць неабмежаваная ўлада; самадзяржаўе, манархія.

[Грэч. autokrateia.]

аўталітагра́фія, ‑і, ж.

Літаграфія з малюнка, якая выканана на камені самім аўтарам.

аўталяту́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і аўтамайстэрня.

аўтамабілебудава́нне, ‑я, н.

Галіна прамысловасці, якая вырабляе аўтамабілі.

аўтамабілебудаўні́к, ‑а, м.

Работнік аўтамабілебудаўнічай прамысловасці.

аўтамабілебудаўні́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да аўтамабілебудавання.

аўтамабілі́зм, ‑у, м.

Аўтамабільная справа; аўтамабільны спорт.