аўтакра́тыя, ‑і, ж.
Кніжн. Форма кіравання, пры якой адной высокапастаўленай асобе належыць неабмежаваная ўлада; самадзяржаўе, манархія.
[Грэч. autokrateia.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)