прышчапі́ць 1, ‑шчаплю, ‑шчэпіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Перасадзіць, частку жывой расліны (вочка, чаранок) на тканку другой, каб перадаць пэўныя ўласцівасці. Аднак жа ў мяне і рука такая лёгкая: бывала, што ні пасаджу, што ні прышчаплю — усё прымецца. Кулакоўскі. // Надаць расліне якія‑н. ўласцівасці шляхам перасадкі на яго часткі другой расліны. «Мы выгадуем і прышчэпім сорак тысяч дзічак», — казаў камандзір на агульным сходзе. Паслядовіч.
2. Увесці ў арганізм вакцыну, каб папярэдзіць або вылечыць якую‑н. хваробу. Прышчапіць воспу.
3. перан.; каму-чаму. Дамагчыся засваення (якой‑н. думкі, пачуцця, навыкаў і пад.). Кожны [з настаўнікаў] любіць свой прадмет, імкнецца прышчапіць гэтую любасць вучням. Дубоўка. Бацька тады пачаў як мае быць прывучаць сына да сальнай справы, думаючы ўтлумачыць сыну і на практыцы прышчапіць яму гандлярскую дыпламатыю, каб пасля ён мог павялічыць маштабы свайго фамільнага таленту. Чорны. Васіль адмахнуўся ад пустых размоў і настойліва дамагаўся аднаго: прышчапіць людзям любоў і цікавасць да вучобы. Шамякін.
прышчапі́ць 2, ‑шчаплю, ‑шчапіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Зачыніць на зашчапку; зашчапіць. [Рыгор] уварваўся ў кватэру, нават забыўшы прышчапіць дзверы, і, не распранаючыся, сеў за пісанне. Гартны.
2. Прычапіць пры дапамозе якой‑н. прышчэпкі, зашчапкі. Кірдун падышоў да Алеся і прышчапіў да яго збройнага раменьчыка кінжал і пісталет. Караткевіч.
прышчапля́цца, ‑яецца; незак.
1. Незак. да прышчапіцца.
2. Зал. да прышчапляць 1.
прышчапля́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прышчапіць 1.
прышчапля́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да прышчапіць 2.
пры́шчык, ‑а, м.
Тое, што і прышч; невялікі прышч. Гэта была дзяўчына з прыпудранымі ружовымі прышчыкамі ля рота і пафарбаванымі валасамі. Карпюк.
прышчы́пванне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. прышчыпваць — прышчыпнуць.
прышчы́пвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прышчыпваць.
прышчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прышчыпнуць.
прышчы́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.
Спец. Адразанне верхавіны парастка расліны для прыпынення яго росту і ўзмацнення прытоку пажыўных рэчываў да іншых частак расліны. Прышчыпка вінаграду.
прышчыпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.
Спец. Адшчыпнуць вяршок парастка для спынення яго росту і ўзмацнення прытоку пажыўных рэчываў да іншых органаў расліны. Прышчыпнуць вусы агуркоў.
пры́шчыцца, ‑чыцца; незак.
Абл. Пячыся, пражыцца. Рошчына Падышла ў дзяжы — Дзяжа ацалела на ўзлеску. Хутка прышчыліся праснакі: З пажарышча толькі патэльня. Барадулін.