Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

прычэ́плены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прычапіць.

прычэ́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прычэпліваць — прычапіць.

прычэ́плівацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прычапіцца.

2. Зал. да прычэпліваць.

прычэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прычапіць.

прычэ́плівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і прычэпісты. Ва ўмовах вайны яшчэ больш прычэплівай стала цэнзура, яшчэ цяжэй было з друкарняй. Ліс.

прычэ́пнік, ‑а, м.

Спец. Тое, што і прычэпка (у 4 знач.).

прычэ́пшчык, ‑а, м.

Работнік, які абслугоўвае прыладу, машыну, прычэпленую да трактара. За рулём сядзеў трактарыст, ля плугоў — прычэпшчык. Якімовіч.

прычэ́пшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да прычэпшчык.

прычэ́рчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прычарціць.

прычэ́рчвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да прычэрчваць.