прыхо́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.
1. Незак. да прыйсціся.
2. каму. Даводзіцца каму‑н. кім‑н. Першы загаварыў Драчун, якому Бутрым прыходзіўся блізкім сваяком. Чарот. Я адкрыта цалаваў сястрычку Юнону, бо бацькі нашы прыходзіліся далёкімі сваякамі... Мыслівец.
3. што на што (з адмоўем). Супадаць, быць падобным на што‑н. (пра ідэнтычныя з’явы). Год на год не прыходзіцца. Зіма на зіму не прыходзіцца.
•••
Крута прыходзіцца — пра цяжкія абставіны, у якіх хто‑н. знаходзіцца.
прыхо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць.
Незак. да прыйсці.
прыхо́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыходу 2; звязаны з паступленнем або запісам прыходу. Прыходная квітанцыя. Прыходная кніга. Прыходная каса.
прыхо́дскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да прыхода 3. Прыходская царква.
прыхо́жая, ‑ай, ж.
Першы нежылы пакой пры ўваходзе ў кватэру, дзе звычайна знімаюць верхняе адзенне; пярэдняя. Невялікая двухкапеечная царкоўная свечачка цьмяна асвятляла прыхожую. Колас. Пакрысе прадавец білетаў улез у калідор, потым апынуўся ў прыхожай і, урэшце, — у бакоўцы механіка. Быкаў. Серафіма стрымана смяялася, кідаючы вачамі на вешалку ў прыхожай. Сабаленка.
прыхо́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прыхапіць.
прыхо́плівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыхапіцца.
2. Зал. да прыхопліваць.
прыхо́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыхапіць.
прыхо́ўванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыхоўваць — прыхаваць і прыхоўвацца — прыхавацца.
прыхо́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыхавацца.
2. Зал. да прыхоўваць.