Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а в к л н о п р с у ф х ы э

б г д к л м н п р с т ф ц ч ш я

тымо́л, ‑у, м.

Крышталічнае рэчыва, якое атрымліваюць з некаторых эфірных масел (выкарыстоўваецца як бактэрыцыдны сродак).

[Ад грэч. thymos — фіміям.]

тымо́лавы, ‑ая, ‑ае.

Які змяшчае ў сабе тымол. Тымолавая зубная паста.

тымпа́н ¹, ‑а, м.

Старадаўні ўдарны музычны інструмент — род медных талерак або невялікай літаўры.

[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]

тымпа́н ², ‑а, м.

Спец. Трохвугольнае поле франтона з жывапіснымі і скульптурнымі ўпрыгожаннямі.

[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]

тымпані́я, ‑і, ж.

Захворванне сельскагаспадарчай жывёлы, пры якім збіраецца празмерная колькасць газаў у рубцы жвачных або ў кішэчніку коней.

[Грэч. tympanon — барабан, бубен.]

тын, ‑у, м.

Агароджа з папярочных або вертыкальных жэрдак, пераплеценых прутамі лазы, хворастам. За невысокім тынам корпалася ў градах жанчына. Асіпенка. // Суцэльная агароджа з убітых у зямлю жэрдак, плашак. Бэзам абсаджана дварышча, Тынам з бярвенняў аточана. Дзяргай.

ты́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тыпу, з’яўляецца тынам.

тынк, ‑у, м.

Аддзелачны раствор з сумесі вяжучых рэчываў (вапны, цэменту, гліны, пяску, вады і пад.), які наносяць на паверхню будынкаў, унутраных сцен памяшканняў і пад. Пытаюся ў будаўнікоў: — Мо’ прымеце ўжо навасёлаў? — Рыхтуем пірагі для вас, А вы не падаяце вестак, — Дзяўчына кажа мне ў адказ І тынк замешвае, як цеста. Аўрамчык. // Цвёрды слой такога раствору на паверхні будынкаў, на ўнутраных сценах. Тынк у розных мясцінах быў абабіты, з-пад яго свяціліся пераплёты дранак, прыбітых да сцен. Колас. Тынк на сценах даўно ўжо змылі дажджы, і дом пачарнеў. Чорны. Падлога страсянулася, са столі і сцен пасыпаўся тынк. Мележ.

•••

Сухі тынк — будаўнічы матэрыял у выглядзе вялікіх тонкіх лістоў, які выкарыстоўваецца замест раствораў для аддзелкі памяшкання з сярэдзіны.

тынкава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да тынкавання. Тынкавальныя работы. // Прызначаны для тынкавання. Тынкавальны інструмент.

тынкава́нне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. тынкаваць.

тынкава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад тынкаваць.

2. у знач. прым. Пакрыты тынкам. Тынкаваная хата.