тынкава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад тынкаваць.
2. у знач. прым. Пакрыты тынкам. Тынкаваная хата.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)