Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
авклнопрсуфхыэ
бгдклмнпрстфцчшя

тыбе́тка,

гл. тыбетцы.

тыбе́тцы, ‑аў; адз. тыбецец, ‑бетца, м., тыбетка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. тыбеткі, ‑так; ж.

Карэннае насельніцтва вобласці Тыбет у Кітайскай Народнай Рэспубліцы і некаторых сумежных раёнаў.

тыбе́цец,

гл. тыбетцы.

тыбе́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Тыбета, тыбетцаў, які належыць, уласцівы ім. Тыбецкая мова. Тыбецкая архітэктура.