ло́кшына, ‑ы, ж.
Выраб з пшанічнай мукі ў выглядзе тонкіх высушаных палосак цеста. // Страва, прыгатаваная з такога вырабу.
ло́кшынавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да локшыны. Локшынавае цеста.
лом 1, ‑а, м.
Завостраная з аднаго ці з двух канцоў металічная палка, якой разбіваюць, ломяць што‑н. цвёрдае. Узнімаючы цяжкі лом, [Галаўнёў] гахкаў і з сілаў апускаў яго ў мёрзлую зямлю, намерваючыся адвярнуць вялікую скібу. Дудо. Пасля работы — з лапатамі і ламамі людзі ішлі на суботнікі. Васілевіч.
лом 2, ‑у, м., зб.
1. Ломаныя ці прыгодныя толькі для перапрацоўкі (пераважна металічныя) прадметы. Поезд быў надарваны, і новенькія варожыя танкі былі звалены пад адхон грубай жалезнага лому. Краўчанка.
2. Тое, што і ламачча (у 1 знач.). Каля печы .. стаялі кашы з бульбаю, ляжала бярэма насечанага дробна і звязанага перавяслам лому. Чорны.
ло́мбер, ‑а, м.
Уст. Гульня ў карты, у якой прымаюць удзел звычайна трое.
ло́мберны, ‑ая, ‑ае.
Уст. Які мае дачыненне да ломбера. Ломберны стол. Ломберныя карты. □ Граф гуляў у ломбернай зале з сябрамі ў віст. Караткевіч.
ло́мік, ‑а, м.
Памянш. да лом 1; невялікі лом. Апанас падважыў ломікам дзверы і палез у Зосін пакой па ключы... Бажко.
ло́мка, ‑і, ДМ ‑мцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. ламаць (у 5 знач.).
ло́мкасць, ‑і, ж.
Уласцівасць ломкага. Ломкасць сцябла. Ломкасць голасу.
ло́мкі, ‑ая, ‑ае.
1. Які лёгка ломіцца, крохкі. Сухія, ломкія, спелыя сцяблы жменя за жменяю спорна клаліся на перавяслы. Мележ.
2. Няўстойлівы, перарывіста (пра голас). З цёмных расчыненых дзвярэй двухпавярховага дома чуўся усхваляваны ложкі басок і прыглушаны дзявочы смех. Мехаў.