Verbum

горналы́жны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лыжнага спорту ва ўмовах горнай мясцовасці. Горналыжны спорт. Горналыжная станцыя.

горнапрамысло́вец, ‑лоўца, м.

Капіталіст, уладальнік горных промыслаў.

горнапрамысло́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горнай прамысловасці. Горнапрамысловае вучылішча.

горнапрахо́дчы, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з праходкай горных вырабатак. Горнапраходчая брыгада.

горнарабо́чы, ‑ага, м.

Рабочы горнай прамысловасці; гарняк.

горнастралко́вы, ‑ая, ‑ае.

Спецыяльна абучаны і прызначаны для вядзення баявых дзеянняў у гарах (пра войска). Горнастралковы полк.

го́рны ​¹, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да гары (у 1 знач.). Горны ланцуг. Горнае паветра. // Які знаходзіцца ў гарах. Горнае паселішча. Горныя лугі. □ Стала так ціха, што здавалася — ручай грыміць, як горны вадапад. Самуйлёнак. // Гарысты; пакрыты гарамі. Горная краіна. // Прызначаны для выкарыстання ў гарах. Горная артылерыя. Горныя лыжы.

2. Які здабываецца з зямных нетраў. Горныя руды.

3. Які мае адносіны да распрацоўкі зямных нетраў. Горны інжынер. Горны камбайн.

•••

Горная хвароба гл. хвароба.

Горны баран гл. баран (у 2 знач.).

Горны хрусталь гл. хрусталь.

Горны лён гл. лён.

го́рны ​², ‑ая, ‑ае.

Разм. Поўны горычы, гора; гаротны. І маёр штораз прыгорне Да грудзей сваіх малую: — Не журыся, сум твой горны Я душой таксама чую. Кірэенка.

го́рскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да горца, горцаў, належыць ім. Горскія плямёны. Горскае паселішча.

го́ршаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Рабіцца горшым, пагаршацца. Самаадчуванне [Андрэя] з кожнай гадзінай горшала.., усё цяжэй станавілася дыхаць. Кулакоўскі.

го́ршы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. дрэнны.