прыпало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Трохі напалохаць; прыстрашыць. — Цяжкасці мяне прыпалохалі, як ты казала, бугры на дарозе. Усё неяк да спакойнага кроку цягнула, не ў ногу з жыццём ішоў... Кулакоўскі.
прыпа́лы, ‑ая, ‑ае.
Які прыпаў да чаго‑н., апусціўся. [Самалёт] ірвануўся па бетан[а]ванай паласе ўздоўж зялёных ліхтароў, прыпалых да самай зямлі. Карамазаў.
прыпа́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпальваць — прыпаліць.
прыпа́львацца, ‑аецца; незак.
Зал. да прыпальваць.
прыпа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыпаліць.
прыпаля́рны, ‑ая, ‑ае.
Размешчаны ў раёне палярнага круга, блізка да палярнага круга. Прыпалярныя вобласці.
прыпаміна́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпамінаць — прыпомніць.
прыпаміна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прыпомніцца.
2. Зал. да прыпамінаць.
прыпаміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прыпомніць.
прыпа́р, ‑у, м.
1. Душная гарачыня, спякота ў паветры ад сонца. Іскрыцца сонейка. Прыпар. Бялевіч. То ў бубны дахаў снежны вецер біў, То навальніца у прыпар грымела, Трубач над зыркім вогнішчам трубіў — І ўсё было да болю зразумела. Грахоўскі.
2. Напружаная летняя праца ў полі (у час касьбы, жніва). Следам за сенакосам падыходзіў жніўны прыпар. Асіпенка. У самы прыпар прыехала на хутар бабка Югася, каб паглядзець дзяцей, пакуль маці і бацька будуць ўпраўляцца з касьбою і жнівом. С. Александровіч. // перан. Найбольш напружаная праца, якая наступае час ад часу, а таксама перыяд такой працы. Кафедры правяралі выкананне вучэбных планаў і паспешліва рыхтаваліся да чарговага інстытуцкага прыпару. Карпаў.