прымо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымачыць.
прымо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. прымачыць (у 2 знач.).
2. Лекавая вадкасць, якой замочваюць вату, марлю і пад. для прыкладвання да хворага месца. Свінцовая прымочка. □ Чорны валасаты дзед .. клаў ..[Юрыю] на галаву прымочкі, штогадзіны прыносіў піць. Навуменка.
прымо́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад прымасціць.
прымо́шчванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прымошчваць — прымасціць і прымошчвацца — прымасціцца.
прымо́шчвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да прымасціцца.
2. Зал. да прымошчваць.
прымо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да прымасціць.
прымро́іцца, ‑мроюся, ‑мроішся, ‑мроіцца; зак.
1. Уявіцца ў марах. Плывуць, як човен, сані. «Нібы ракою ў Астрахань», — прымроілася Ані. Вялюгін.
2. Прысніцца. Як добра, што можа такая сустрэча прымроіцца толькі ў сне! А. Вольскі.
прымру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Абл. Прыжмурыць (вочы). Так пасля добрага грыбнога дня, як толькі прымружыш вочы, мрояцца чорнагаловыя крамяныя баравічкі. Сіпакоў.
прымудрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Разм. Прыдумаць што‑н. новае, мудрагелістае.
прымудры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Злаўчыцца, змагчы зрабіць што‑н. Кастусь у запечку стхарыўся, Абуцца ў лапці прымудрыўся. Колас.